Μια Ισπανίδα μάγισσα σαν έχτιζε τα κάστρα
κη θάλασσα αιώνια ώρες τα πολεμούσε.
Κάπου έκει στο χάλασμα κάτω από τα άστρα
κάποιος Ρωμαίος βασιλιάς τη μάχη εκοιτούσε.
Μα ένας γέρος πειράτης, τώρα μαζέυει ψάρια.
Τα όνειρα ‘γκυροβόλησαν μα έμαθε πολλά
πως αν το κύμα ενωθεί τα τρώει τα ντουβάρια
μονάχα να ξεχάσουμε του αύριο το αλλά...
3 comments:
Πολύ ωραίο, μακάρι να μαθαίναμε να ζούμε και να χαιρόμαστε την κάθε στιμή
xm σου αρέσει πολύ η ποίηση απ'ότι βλέπω ε?
ligaki :) opws vlepeis edw me ephrease polu o kavvadias...
Post a Comment