Ψάχνοντας Για Χρυσό

‘Αλλη μια νύχτα στην πόλη φάντασμα λες και όλοι οι κάτοικοι ανακάλυψαν ξαφνικά πως ο χρυσός τελειώνει και φεύγουν άρον άρον.
Και εμείς τυχοδιώκτες είμαστε αλλά δε ψάχνουμε χρυσό,ψάχνουμε απλώς ένα παγκάκι να μας καταλάβει. Και εκείνο όπως πάντα υπομονετικό ποιος ξέρει πόσες μαλακίες έχει ακούσει...
Ε βράδυ ήταν,οι ταρίφες γραφικοί τύποι βαριεστημένοι κάναν πιάτσα. Κάποια ωραία πόρνη απέναντι έτρωγε ένα σάντουιτς πριν πιάσει πάλι δουλεία.
‘Ετσι λοιπόν μας έπιασε ένα αίσθημα αυτοκριτικής και μας ταλαιπωρούσε μία ερώτηση που έχει βασανίσει τα μεγαλύτερα μυαλά στην ιστορία,σε εμάς θα έκανε σκόντο?

-Που σκατά πάμε μου λες ρε miko?
-Εσύ πιανίστας δεν ήθελες να γίνεις?
-Εσύ ρε starky στίχους σε hard-core μπάντα δεν ήθελες να γράφεις?

Το ίδιο σύστημα που φτύνουμε, μας έφτυσε στη γωνιά αυτής της πόλης.
‘Ισως να λέω μαλακίες, ίσως...
Ο χρόνος θα το δείξει, ίσως να κάνουμε κάτι μεγάλο.
‘Ισως τα μεγάλα πράγματα να έχουν ήδη γίνει.


‘Ερημος ο δρόμος, τα δέντρα στειχειωμένα
ψάχνω το φεγγάρι και εκείνο ψάχνει εμένα...

Βαριέμαι να το συνεχίσω κάντε το ότι θέλετε.