Wednesday, September 26, 2007

Με αλκοόλ νερό και πάγο



Με αλκοόλ νερό και πάγο
Το χρώμα αλλάζοντας σιωπούσε

Ώρες ώρες στο ποτήρι χανόταν εντελώς
Και δεν ήταν το μοναδικό παιχνίδι που το φως του σκάρωνε

Με αλκοόλ νερό και πάγο
Το χρώμα αλλάζοντας σιωπούσε

Τώρα το καπέλο κρύβει τα σφάλματα του καθρέφτη
Κόβοντας στη μέση τον αλλεργικό χαιρετισμό

Με αλκοόλ νερό και πάγο
Το χρώμα αλλάζοντας σιωπούσε

Άσκοπα την υγεία σου περιφέρεις
Τηλεφωνείς και το σύρμα σε τυλίγει
Μιλάς με ιδιωματισμούς
σε παραμονεύουν τραπεζίτες, λογιστές, ασφαλιστές κι η αστυνομία

Γλιτώνεις δε γλιτώνεις
Αφού κι η νύχτα τα συμφέροντά τους πρακτορεύει
σε παραμονεύουν τραπεζίτες λογιστές ασφαλιστές κι η αστυνομία


Άσκοπα την υγεία σου περιφέρεις
Τηλεφωνείς και το σύρμα σε τυλίγει
Μιλάς με ιδιωματισμούς
σε παραμονεύουν τραπεζίτες, λογιστές, ασφαλιστές κι η αστυνομία

Γλιτώνεις δε γλιτώνεις
Αφού κι η νύχτα τα συμφέροντά τους πρακτορεύει
σε παραμονεύουν τραπεζίτες λογιστές ασφαλιστές κι η αστυνομία

Με αλκοόλ νερό και πάγο
Το χρώμα αλλάζοντας σιωπούσε


--------------------------------------------------------------
Από το δίσκο του Θάνου Μικρούτσικου
“Ποίηση με μουσική: Κωνσταντίνος Καβάφης-Χριστόφορος Λιοντάκης”
με ερμηνευτή τον Κώστα Θωμαιδη
ευχαριστώ τον Σωτήρη Παστάκα για την πηγή:
http://www.poiein.gr/

Monday, September 24, 2007

Unanswered Questions


Through exhausted eyes I see/Semblances of faded normality/Through turns of fate I stare/At a soaring past that drags my soul behind/That drugs my mind through places I have cherished/Or hated/Is it real that I recall the pain/The tears and the screams/Of an age not too long gone/Is it real that I finger the scars/And translate it as knowledge I earned/Through merciless fights and incurable stabs/Have I won?/Steer clear from the pain/Or walk just right to it/To be this better man I am/Have I progressed?/I recall myself shouting/”Another battlefield to prove my worth”/Now stand and reckon/Have I proved it at all?/Memories drift as minutes roll by/Changes as penknives shape our times into past time/Left with unanswered questions/Left with unfinished business/Left with pending regrets/And unexpressed feelings/Steer clear from the pain/I’ve always steered clear to the pain/Yet it never ceases to live/Time, they say it heals/I’ve known that time merely kills/When left with unanswered questions/Time is the pain, not the healer/When left with unexpressed feelings/Time is but a bus of shouting regrets/But a clock made of guilt and of shame/The most painful realization/That we’ll never be the same/That we’re left with unanswered questions/

Saturday, September 22, 2007

Stare Away

Can I turn my head away and run?
Can I stare away from this, from you, from us?
Merciless time went by; slow as death and cold as snow
Can I stare the other way and run?
Minds never forget, they just stare the other way and play dumb

Mouths sewn by stitches of silence
Darn my memory, can I?
Eyes blinded by veils of forgetfulness
Blind my mind, can you?

I bound myself to resist the siren song
Only to find out that the sirens lie within me
I close my eyes and fired at the past
Only to see I was shooting at nowhere

I turned my head away and ran
I stare away from this, from you, from us
Merciless time goes by; just don’t beckon at me
I stare the other way and run
I’ll never forget, just don’t call my name no more

Thursday, September 20, 2007

Love



Because of you, in gardens of blossoming flowers I ache from the
perfumes of spring.
I have forgotten your face, I no longer remember your hands;
how did your lips feel on mine?
Because of you, I love the white statues drowsing in the parks,
the white statues that have neither voice nor sight.
I have forgotten your voice, your happy voice; I have forgotten
your eyes.
Like a flower to its perfume, I am bound to my vague memory of
you. I live with pain that is like a wound; if you touch me, you will
do me irreparable harm.
Your caresses enfold me, like climbing vines on melancholy walls.
I have forgotten your love, yet I seem to glimpse you in every
window.
Because of you, the heady perfumes of summer pain me; because
of you, I again seek out the signs that precipitate desires: shooting
stars, falling objects.
-------------------------------------------------------
Pablo Neruda

Monday, September 17, 2007

Επιθυμίες



Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά —
έτσ’ η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν’ αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.
------------------------------------------------
Κ.Π. Καβάφης
---------------
Καθώς λοιπόν τριγυρνούσα στο μοναστηράκι
ανάμεσα στους πάγκους των παλαιοπολητών
τράβηξε την προσοχή μου ένα παλιό κιτρινισμένο
βιβλίο με τα άπαντα του Καβάφη.
Δεν έχασα την ευκαιρία και το αγόρασα για 5 ευρό.
Απάνω έγραφε 150δρχ αχχ τι μου θύμισε.
Κάθε φορά που το ανοίγω βρίσκω και κάτι καινούριο...


Saturday, September 8, 2007

Δημοσθένους λέξις



Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή

Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν

Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ
------------------------------------------------------------
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος

Remains Silent


There live the seas, solemn and ominous in her eye
I enter and howl, break the frontage, can I?
She remains silent, like the nighttime harbor lights
And I stain the sky with words, a song she’ll never find

Returned to this haven of fire
That now awaits me draped in a veil so serene
Huddled by the winds, she stares to the sea
But she remains silent, as solemn and blissful as one can be

Tuesday, September 4, 2007

Secession


Their genocidal war is declared - we declare our secession
And suffer reprisals, proscription, arrests

Like our brothers and sisters in cell blocks, on shopfloors, in cages

We're marked for death

They buy, sell, and enslave us

We break from their mazes

They starve out escapees, gut our hearts, cut our ties

We sow seeds and bear fruit

They clearcut and uproot

We survive...We thrive

Bridges are for burning, as tables are for turning

And nothing they offer could ever ease this yearning

Better wounds than regrets, better doomed than suppressed

But we're not doomed just yet

We are sparks in the night

In this empire of ice

We set fires in the streets and the hearts of their young

They destroy and devour

But we'll heal all the damage they've done

And when we shatter their silence

And they answer with violence

We'll dance in the shackles and sing through the trial

They are banking on death

But we'll outlive them yet

Though they've bulldozed our heartlands

And brainwashed our families

And poisoned our passions

And smothered all hope from our souls

We survive


By: Requiem, "Storm Heaven"

Saturday, September 1, 2007

Πορεία Τρίπολη 30-08-2007

Πορεία που οργανώσαμε στην Τρίπολη για τα καμμένα δάση.