Ψάχνοντας Για Χρυσό ΙΙ

Κι αν τα μεγάλα πράγματα δε γίνουν ποτέ...;
Θα μείνουμε μια ζωή χρυσοθήρες σε μια πόλη-φάντασμα;

Ίσως δεν υπάρχουν μεγάλα και μικρά πράγματα.
Ίσως όλα έχουν την αξία που τους δίνουμε.
Ίσως η πόρνη να μην ήταν πόρνη, αν κάποιος την αγαπούσε.

Κι ίσως κι εμείς οι ίδιοι να μην έχουμε χάσει όλα τα τρένα για εκεί που θέλουμε να πάμε, ακόμα κι αν δεν είμαστε καλά καλά βέβαιοι ότι ξέρουμε που είναι αυτό.

Μπορεί ο starky να μη βρει ποτέ του μια μπάντα.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα σωπάσει.

Μπορεί ο miko να μη γίνει ποτέ πιανίστας στο Μέγαρο.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα παρατήσει αυτό που τον γεμίζει.

Το ίδιο σύστημα που φτύνουμε, μας έφτυσε εδώ.
Μα θα το φτύσουμε πίσω δυνατότερα, όπως μόνο εμείς ξέρουμε.
Με το να κάνουμε αυτό που γουστάρουμε.
Και με την τέχνη του να το συνδυάσουμε με αυτό που ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε.
Αν δε με γελούν τα μάτια μου, βλέπω ένα κοίτασμα χρυσού στο βάθος;

Αν τα μεγάλα πράγματα έχουν ήδη γίνει, θα το μάθουμε.
Αν γίνουν στο μέλλον, θα είμαστε εκεί για να τα ζήσουμε.
Κι αν δε γίνουν ποτέ, θα φτιάξουμε εμείς άλλα, μεγαλύτερα.

Μη χάνεσαι. Το παγκάκι ΕΙΝΑΙ ο χρυσός.