Η τίγρη

έχω μια τίγρη μεσα μου άγρια λυμασμένη
όλο με περιμένει κ όλο τη καρτερώ
τήνε μισώ και με μισεί
θέλει να με σκοτώσει
μα ελπίζω να φιλιώσει καιρό με το καιρό.

έχει τα δόντια στη καρδιά
τα νύχια στο μυαλό μου
και γω για το καλό μου
για ‘κείνη πολεμώ

κι ολα του κόσμου τα καλά
με κάνει να μισήσω
για να τση τραγουδήσω
το πιο βαρύ καημό

όλα του κόσμου τα γκρεμνά
με σπρώχνει να περάσω
για να την αγκαλιάσω
στο πιο τρελό χορο

κι όταν τσι κρύες τσι βραδιες
θυμάται τα κλουβιά τση
μου δείχνει τη προβιά τση
για να τηνε θορρώ

καμιά φορα ‘που το πιοτό
πέφτομε μεθυσμένοι σχεδό αγαπημένοι
καθείς να κοιμηθεί
και ‘μες σε τούτ’ τη σιωπή
και λίγο πριν τη μπόρα
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί

κ αναζητεί τη σιωπη
με λίγο πριν τη μπόρα
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.
-----------------------------------------------------

                                                                          Ψαραντώνης
                                       Ελπίζω Λουκά να φιλιώσετε κάποτε...