Thursday, October 30, 2008

Το Όπιο Του Λαού;



Πολύ σοφά κάποτε είχε ειπωθεί πως το ποδόσφαιρο είναι, πλέον, το όπιο του λαού, αντί για τη θρησκεία.
Το θέμα, είναι, όπως και με το -οποιοδήποτε- όπιο, αν και με ποιο τρόπο κάνεις χρήση του. Στην πλειοψηφία του δυτικού, "πολιτισμένου" κόσμου, το ποδόσφαιρο (κυρίως) αποτελεί έναν εκ των βασικότερων τρόπων διασκέδασης του αντρικού (αν και όχι μόνο) πληθυσμού. Επειδή τυγχάνω και κανονικός άνθρωπος όταν δε γράφω ασυναρτησίες, βλέπω και πάιζω αρκετή μπάλα (και άλλα αθλήματα), και υποστηρίζω και κάποιες (όχι μόνο μία) ομάδες. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι τρώω κουτόχορτο, ή ότι δεν έχω σκεφτεί ενδελεχώς πώς και γιατί αγαπώ αυτά τα πράγματα. Το θέμα είναι, το κάνουν όσοι πρέπει, και όσο πρέπει;

Ζούμε σε μια χώρα με έντονο το φαινόμενο του χουλιγκανισμού, το οποίο εξαιτίας μιας αναποτελεσματικής γενικότερα πολιτείας, γιγαντώνεται. Όταν δε, μπαίνουν στο παιχνίδι και πολιτικά χρώματα πέραν του πράσινου, κόκκινου, κίτρινου, μπλέ, τότε τα πράγματα σκουραίνουν πολύ επικίνδυνα. Ορισμένες ομάδες των λεγόμενων οργανωμένων οπαδών δε διστάζουν να μπλέκουν -αγοραία το θέτω- τις πούτσες με τις βούρτσες, δηλαδή ακραίες πολιτικές (ή ακόμα και ρατσιστικές) ιδέες και σύμβολα με τις ομάδες τους. Αποτέλεσμα αυτού είναι ένα τεράστιο μπάχαλο, και πολύς κόσμος που φοβάται να πάει στο γήπεδο είτε επειδή προσβάλλεται είτε επειδή νιώθει πως κινδυνεύει.

Φυσικά, δεν είναι αποκλειστικό μας προνόμιο ως Έλληνες, άλλωστε το sense of belonging που περιέχει το οπαδιλίκι κάθε ομάδας είναι πανανθρώπινο φαινόμενο, ειδικά στους πιο νέους ανθρώπους. Το θέμα είναι πως εκφράζει ο καθένας το οπαδιλίκι του, και τι αποκομίζει από αυτό. Το οποίο θέμα, είναι πολύ απλό. Πάω στο γήπεδο, φωνάζω, βρίζω, εκτονώνομαι, φοράω τα χρώματα της ομάδας μου. Γήπεδο είναι και όχι εκκλησία κι αυτό το γνωρίζουν όλοι, οπότε μη μου πεις ότι προσβάλλεσαι. Τότε ναι, μην πηγαίνεις. Μια χαρά. Αν πάω στο γήπεδο και σου φέρω μια καρέκλα στο κεφάλι, τότε είμαι κάφρος γιατί σου ασκώ σωματική βία, την οποία δεν μπορείς να αγνοήσεις (όπως το να σου πω "κωλόγαυρε μαλάκα"). Ναι άλλα αν εγώ φοράω μια μπλούζα που λέει "Ηλιούπολη Panathinaikos Club" επειδή είμαι από εκεί και γουστάρω τη γειτονιά μου, κι ο άλλος που φοράει μια ίδια πάει και πλακωθεί στο ξύλο μέσα στο γήπεδο, γίναμε όλοι τουρλουμπούκι. Οπότε, βάλτε το ξερό σας να σκεφτεί, δε χρειάζεται να ανήκετε κάπου, αρκεί να ανήκετε στον εαυτό σας και να τον αντιπροσωπεύετε.

Τελικά, γιατί υποστηρίζουμε συγκεκριμένες ομάδες; Χρώμα; Γελοίο, εμένα μου αρέσει πιο πολύ το κόκκινο παρά το πράσινο και είμαι Παναθηναϊκός. Νίκες; Ακόμα πιο γελοίο, την εποχή που ήμουν έφηβος η ομάδα μου δεν έπαιρνε ούτε Lucky cup παγωτό της Δέλτα. Απλά ρε παιδιά, είμαι Αθηναίος και χαίρομαι που είμαι, και υποστηρίζω την ομάδα της πόλης μου. Δε θέλει φιλοσοφία, μπάλα είναι, και την αγαπάμε γιατί είναι απλή, σε αντίθεση με την υπόλοιπη ζωή μας. Γιατί υποστηρίζω την Manchester United, ή τη Valencia; Γιατί, μεγαλώνοντας, θυμάμαι αυτές τις δύο ομάδες να παίζουν το ποδόσφαιρο που με εντυπωσίαζε. Απλό είναι. Δε νιώθω να υπερτερώ έναντι κανενός, την πλάκα μου κάνω και σηκώνω την πλάκα των άλλων. Θα σου πω το ένα, θα μου πεις το άλλο, μετά θα καταλήξουμε να πιούμε μια μπύρα συζητώντας το ματς.

Είναι ωραίο πράγμα η μπάλα. Ωραίο είναι και το βρισίδι που θα πέσει, που λέει ο λόγος. Ωραίο έιναι κι ένα πανό που θα σηκωθεί. Ωραίο είναι και το οπαδιλίκι. Μόνο η καφρίλα δεν είναι ωραία.

6 comments:

Puppet_Master said...

kapios ipe tosh xouda k tosh astinomia ixame na doume apo to 73.

to kseroume distixws pws fanatizomaste me kapious pou klotsodas ena topi vgazoun ekatomiria.fanatizomaste me kapious pou ksekplenoun xrhmata pou exoun patisei epi ptwmatoun pou dimiourgoun idiotikous sratous pou paremvenoun sthn politikh me prosxhma thn laikh dinamikh pou apoktoun.

alla imaste arostakia k prospathoume na to siniditopiioume pou k pou.

Unknown said...

Τους αφήνουν να πλακώνονται στα γήπεδα για να υπάρχει ένα καπάκι αποσυμπίεσης στην χύτρα που βράζουμε όλοι μέσα...

Τουλάχιστον να βλέπαμε μπάλα.
Πορώνομαι με τον θρύλο αλλά δεν θα κάτσω να μαλώσω με κάποιον για ποδόσφαιρο.

Καλησπέρα μάγκες.

Mr.Fixit said...

Kalispera kai s'esena.

Swsta, an vlepame mpala, isws na plakwnomaste ligotero. ;)

The Motorcycle boy said...

Στην ερώτηση του τίτλου θα απαντήσω, "σαφώς και ναι" αν το ποδόσφαιρο λειτουργεί έτσι όπως θέλουν τα Μ.Μ.Ε., οι πρόεδροι των ομάδων, οι πολιτικοί και οι λοιποί καλοπροαίρετοι άνθρωποι. Αν ασκείται στον κόσμο αυτού του είδους η επίδραση (η ομάδα είναι θρησκεία, η φανέλα είναι σημαία) -χέστα κι άστα.

Αν όμως συμμετέχεις στο παιχνίδι του οπαδού, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ οτι κάνεις την πλάκα σου -τότε υπάρχει κάποια εκτόνωση.
Η μπάλα, το είχε πει ο Έκο, είναι σαν τις τσόντες. Αντλείς ικανοποίηση από την υποτιθέμενη συμμετοχή σου στην πράξη. Αυτό σίγουρα δεν είναι κακό, όπως και το να παίζουμε το πουλί μας όταν βλέπουμε τσόντα -μια χαρά νορμάλ το θεωρώ. Σύμφωνοι;
Αν όμως βγω εγώ έξω και πλακώσω στο ξύλο τον διπλανό μου επειδή είπε ξεκωλιάρα τη Τζίνα Τζέιμσον με την οποία τυγχάνω φόλα τσιμπημένος -ε, τότε είμαι ο μαλακοδέστερος των μαλακοειδών.
Αυτή είναι η γνώμη μου.

Mr.Fixit said...

Ma nai, auto einai to nohma. O xavales...Alliws 8a eixame opadiliki se kati pou den exei xavale, sth zwgrafikh as poume, kai 8a dernomastan oi Picasso Ultras me tous Van Gogh Hooligans 1985. Swsta?

The Motorcycle boy said...

Ίσα μωρή φραγκόκοτα που θα μας κουνηθείτε εσείς οι του Πικάσο! Ρε Βαν Γκογκ και ξερό ψωμί και θα σας ρίξουμε στ΄αυτιά την επόμενη Κυριακή. (Επειδή εμείς δεν έχουμε περίσσευμα αυτιών κατάλαβες;)
Πως με κόβεις;

Υ.Γ.: Το νόημα είναι πάντως να μην σοβαρεύει ο χαβαλές γιατί εκεί έχω δει και ακούσει τέρατα. Σκέψου για παράδειγμα τις διαμαρτυρίες οπαδών επειδή ο τάδε παίκτης δεν σεβάστηκε την ιστορία της ομάδας και πήγε σε αντίπαλη ομάδα! Σα να διαμαρτυρόμαστε που η Νετσκέιπ δεν σεβάστηκε την ιστορία της και πούλησε εφαρμογές στη Μάικροσοφτ -δεν είναι γελοίο;