Σειρά Μου

Χρόνια χαμένα, αφημένα στου χρόνου το ντουλάπι
Και tribute to the past της ψυχής μου τούτο το κομμάτι
Λένε σαν σε ζώσει η φωτιά δείχνεις αν είσαι δυνατός
18 κι ένας οι χειμώνες μα είμαι ακόμα ζωντανός
Κι όσο για σένα που ετοιμάστηκα για πάρτη σου και να πεθάνω
Εσένα που πριν κερδίσω μ’έμαθες δέκα φορές να χάνω
Θα σου θυμίζω λάθη, με το να είμαι πάντα εδώ
Κι αν έκανα για λίγο το μαλάκα, ξέρεις, δεν είμαι έτσι εγώ
Κι εσύ εκεί, να σε βλέπω, χρόνια και χρόνια μετά
Πάντα στη μίζερη συνήθεια, μέσα στη γούρνα με τα σκατά
Σε βαρέθηκα και το ξέρεις, δε με νοιάζει είτε σωθείς είτε υποφέρεις
Μόνο ελπίζω να μην παλέυεις χωρίς ελπίδα να τα καταφέρεις
Προσπάθησε το παραμύθι σου ποτέ να μην αφήσεις
Γιατί αν φύγεις, εδώ έξω μπορεί μια μέρα να λυγίσεις
Μα εγώ που ζω για τις αλήθειες φεύγω κι ας μη σου λείψω
Δε νιώθω τίποτα πια τόσο βαθύ που να πρέπει να στο κρύψω
Φεύγω και κοίτα εσύ τη ζωή απ’τη χαραμάδα
Δεν είμαι παγκίτης, στο’χα πει, είμαι μόνος μου μια πεντάδα
Δεν το κατάλαβες ποτέ μα πλέον δε με νοιάζει
Μου φτάνει που έμαθα να ζω και στη βροχή και στο χαλάζι
Κρατά γερά εκεί που είσαι, με τα σοβαρά μην ασχολείσαι
Δε θέλω πια να λιώνω για να μπορείς να προσποιείσαι

Σε ξέρω τόσο - Πιο πολύ ανάποδα παρά από την καλή
Σε νιώθω τόσο - Όσο κι αν η ενοχή σου προσπαθεί να μου κρυφτεί
Σε ξέρω τόσο - Εύχομαι μόνο να σε ήξερα πιο λίγο
Γυρίσαν τα τραπέζια κι είναι σειρά μου για να φύγω

Χρόνια μετά το τζάμπολ, το δικό μας ματς καλά κρατεί
Το σκορ μας διακυμάνσεις, στο ημίχρονο μπροστά εσύ
Μα ενώ είμαι άσος μπαστούνι, βγαίνω φάντης και το ματς γυρίζω
Σαν Rockets του ’95, Chicago απόψε σε κερδίζω
Σήμερα μωρό μου ένας Jordan δε σου φτάνει
Κόντρα στη λύσσα μιας ομάδας που την έμαθες να χάνει
Και σαν τριγωνική επίθεση, την άμυνα σου ανοίγω
Τύψεις και φόβους ξεμπροστιάζω, έτσι για λίγο πριν να φύγω
Άλλαξα απότομα και λες πια δε με γνωρίζεις
Δεν άλλαξα, βελτιώνομαι, και σε στριμώχνω πριν ζορίσεις
Είμαι ο ίδιος, μα καλύτερος, κρίνοντας όσα έπαθα
Απ’όσα λάθη κρύφτηκα και κρύφτηκες, πόνεσα και έμαθα
Και τώρα αλλού, σε άλλο γήπεδο, μπροστά σε άλλο κοινό
Δε με ενδιαφέρει η γκλαμουριά σου, παίζω στο δρόμο εγώ
Την έχω μάθει καλά και πια δε μου ταιριάζει
Το στυλ σου το ατσαλάκωτο σαν εφιάλτης με τρομάζει
Τώρα ξύπνησα ιδρωμένος και δεν ξανακοιμάμαι
Είδα την τέχνη από σένα και δε μου πάει να φοβάμαι
Γεια σου λοιπόν, με buzzerbeater αυλαία ρίχνω
Χρόνια σ’έβλεπα να φέυγεις, απόψε έξοδο μου δείχνω