Matricide

Hear our Mother crying in silent tears
For she can't speak, she only cries...She cries to me
Draw the final curtain, for senseless thoughts
And senseless hands have shaped the future
Is it not what you thought would come?
Or maybe people no longer care for Mother Earth

Earth Mother is screaming, we can't live without her
No time left for dreaming here, she knows Have we forgot our future?
Earth Mother, life giver, we can't live without her
So foolish, men who say they don't care
They'll be gone anyway

Feel our Mother nurture, for we are the children
Suckling at her breasts she gives us life, she give us all we need
What do we give in return for life we take from her?
Oh, forgive us Mother, forgive us
For we know what we do
We've blistered and burned you
Our kind may soon be through, we've raped you

Earth Mother is screaming,
we can't live without her
No time left for dreaming here, she knows
Have we forgot our future?

Earth Mother, life giver, we can't live without her
So foolish, men who say they don't care
They'll be gone anyway
Earth Mother is screaming,
we can't live without her
No time left for dreaming here, she knows
Have we forgot our future?

Earth Mother, life giver, we can't live without her
So foolish, men who say they don't care
They'll be gone anyway
Think of our little ones,
For whom the world has just begun....

By: Nevermore, "In Memory"

Το ξέρω ότι δεν τους νοιάζει. Για κείνους είναι αρκετό να φτιάξουν τα οικόπεδα τους. Τους εύχομαι ολόψυχα πρώτο τραπέζι πίστα στην επόμενη καταιγίδα.

Κάποτε θα 'ρθουν

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν σ' αγαπούν
και πως σε θένε
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβύσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

----------------------------------
Παύλος Σιδηρόπουλος τα λόγια είναι περιττά...

Σειρά Μου

Χρόνια χαμένα, αφημένα στου χρόνου το ντουλάπι
Και tribute to the past της ψυχής μου τούτο το κομμάτι
Λένε σαν σε ζώσει η φωτιά δείχνεις αν είσαι δυνατός
18 κι ένας οι χειμώνες μα είμαι ακόμα ζωντανός
Κι όσο για σένα που ετοιμάστηκα για πάρτη σου και να πεθάνω
Εσένα που πριν κερδίσω μ’έμαθες δέκα φορές να χάνω
Θα σου θυμίζω λάθη, με το να είμαι πάντα εδώ
Κι αν έκανα για λίγο το μαλάκα, ξέρεις, δεν είμαι έτσι εγώ
Κι εσύ εκεί, να σε βλέπω, χρόνια και χρόνια μετά
Πάντα στη μίζερη συνήθεια, μέσα στη γούρνα με τα σκατά
Σε βαρέθηκα και το ξέρεις, δε με νοιάζει είτε σωθείς είτε υποφέρεις
Μόνο ελπίζω να μην παλέυεις χωρίς ελπίδα να τα καταφέρεις
Προσπάθησε το παραμύθι σου ποτέ να μην αφήσεις
Γιατί αν φύγεις, εδώ έξω μπορεί μια μέρα να λυγίσεις
Μα εγώ που ζω για τις αλήθειες φεύγω κι ας μη σου λείψω
Δε νιώθω τίποτα πια τόσο βαθύ που να πρέπει να στο κρύψω
Φεύγω και κοίτα εσύ τη ζωή απ’τη χαραμάδα
Δεν είμαι παγκίτης, στο’χα πει, είμαι μόνος μου μια πεντάδα
Δεν το κατάλαβες ποτέ μα πλέον δε με νοιάζει
Μου φτάνει που έμαθα να ζω και στη βροχή και στο χαλάζι
Κρατά γερά εκεί που είσαι, με τα σοβαρά μην ασχολείσαι
Δε θέλω πια να λιώνω για να μπορείς να προσποιείσαι

Σε ξέρω τόσο - Πιο πολύ ανάποδα παρά από την καλή
Σε νιώθω τόσο - Όσο κι αν η ενοχή σου προσπαθεί να μου κρυφτεί
Σε ξέρω τόσο - Εύχομαι μόνο να σε ήξερα πιο λίγο
Γυρίσαν τα τραπέζια κι είναι σειρά μου για να φύγω

Χρόνια μετά το τζάμπολ, το δικό μας ματς καλά κρατεί
Το σκορ μας διακυμάνσεις, στο ημίχρονο μπροστά εσύ
Μα ενώ είμαι άσος μπαστούνι, βγαίνω φάντης και το ματς γυρίζω
Σαν Rockets του ’95, Chicago απόψε σε κερδίζω
Σήμερα μωρό μου ένας Jordan δε σου φτάνει
Κόντρα στη λύσσα μιας ομάδας που την έμαθες να χάνει
Και σαν τριγωνική επίθεση, την άμυνα σου ανοίγω
Τύψεις και φόβους ξεμπροστιάζω, έτσι για λίγο πριν να φύγω
Άλλαξα απότομα και λες πια δε με γνωρίζεις
Δεν άλλαξα, βελτιώνομαι, και σε στριμώχνω πριν ζορίσεις
Είμαι ο ίδιος, μα καλύτερος, κρίνοντας όσα έπαθα
Απ’όσα λάθη κρύφτηκα και κρύφτηκες, πόνεσα και έμαθα
Και τώρα αλλού, σε άλλο γήπεδο, μπροστά σε άλλο κοινό
Δε με ενδιαφέρει η γκλαμουριά σου, παίζω στο δρόμο εγώ
Την έχω μάθει καλά και πια δε μου ταιριάζει
Το στυλ σου το ατσαλάκωτο σαν εφιάλτης με τρομάζει
Τώρα ξύπνησα ιδρωμένος και δεν ξανακοιμάμαι
Είδα την τέχνη από σένα και δε μου πάει να φοβάμαι
Γεια σου λοιπόν, με buzzerbeater αυλαία ρίχνω
Χρόνια σ’έβλεπα να φέυγεις, απόψε έξοδο μου δείχνω

Dreamers

Dreamers believe in Dreams

And everyday they live with the hope

That their dreams might come true, one day

But for us who don't believe in dreams

We live each day if our life making dreams

The Dream Striding Away

The lights get further, in the distance they fade
As I stand in silence, a lifetime’s dream drifts away
You walk by me, a twist of fingers in the myth of the night
And I’m so scared you never even cared to stare inside…

The lights get dimmer, but they scorch my soul
How can fire fade so fast, yet long enough to burn me whole
You flare before me, then I look and you’re not there
The flames of this reverie I never even dared to bear…

So drifting away - You get devoured by this city
The Dream striding away – Your face be the face of my hope
So drift away - I know you’ll never know this feeling
Dream, stride away – I know you’ll never know…

The lights turn off now, the echoes dying down
I make my way towards home yet it’s nowhere to be found
Stranger, you’re not here, do I dare to think you’d be?
I fear you’re only just too much a man can dream…

Λυκαβηττός, 13-06-2007. Suite Sister Stranger, για Σένα.