Ψάχνοντας Για Χρυσό ΙΙΙ

Είναι βράδυ, για την ακρίβεια πάει προς το ξημέρωμα. Για ακόμη μία φορά βουλιάζω στα σεντόνια μου. Με τραβάνε προς τα κάτω. Ναι σίγουρα προς τα κάτω. Σιγά σιγά μπλέκομαι χωρίς να το καταλάβω με τους ήρωες μια ταινίας δεύτερης διαλογής οι οποίοι προσπαθούν να βρουν κάποιο σκοπό στην ύπαρξη τους. Κάποιος από αυτούς λέει πως για να βρει αυτό το σκοπό θα φτάσει στα άκρα, θα δοκιμάσει κάθε δυνατή ηδονή μέχρι τελικής πτώσεως. Μέσα από αυτή τη διαδικασία θα δοκιμάσει τα όρια του λέει...

Μία περίεργη ιδέα πήρε φόρα και καρφώνεται σε όσα εγκεφαλικά κύτταρα είχα καταφέρει να σώσω. Μία ιδέα που με κάνει να ξεπεράσω τη φοβία μου πως αν σταθώ στη μέση του δωματίου δε φτάνω τον ουρανό, ούτε καν το ταβάνι. Η ιδέα άρχισε να μου προσθέτει ύψος, δε ξέρω καν μέχρι που θα φτάσω και σίγουρα δε θα έχω happy end.
Το μόνο που μου έμεινε από αυτόν είναι ένα παλιό στρατιωτικό sleeping bag με ένα μικρό σκίσιμο στο πλάι. Να κάτι χρήσιμο που μπορώ να πάρω μαζί μου. Ίσως έτσι να βρω τον ύπνο μου, καλά θα ήταν να έβρισκα και τα όνειρα μου αλλά ένα βήμα τη φορά είναι αρκετό.