Μόνο για απόψε

Βρέχει όλη μέρα και εσύ πήγες και έπεσες στη φωλιά του θηρίου, μέσα στην ερμού με μια ροζ ομπρέλα στο ένα χέρι και μία άγνωστη γνωστή στο άλλο, σαν μη έφτανε οτί μισείς το ροζ, περπατάς μ' αυτή μέσα στον καταναλωτικό σου εφιάλτη.

Κόκκινο παλτό και αναρχική ποιήτρια στην τσάντα, ένα κάποιο τουπέ η κυρία.

Το στενάκι που βρήκαμε μας προστάτευσε λίγο από το κρύο. Ιδανικό.

Κάθισε πάνω μου, ο ουρανός για κάποιο λόγο ήταν μοβ, μετά το ροζ η ειρωνεία δεν σταματά....

Ένα κατάστημα με ακριβά ρούχα από πάνω κάτι σαν νεοκλασικό και δίπλα μια κακοσχεδιασμένη πολυκατοικία μέσα στη μαυρίλα που θύμιζε κάτι από καλιθέα.

“Μόνο για απόψε” κατάφερε να ψελλίσει.

Όταν περιμένεις κάτι μπορείς να το παίξεις άνετος πολύ εύκολα. Και έτσι και έκανα, δεν είχα κάτι άλλο να πουλήσω εκτός από άνεση και ο πούστης ο σκηνοθέτης είχε γράψει κ άλλη σκηνή τι να έκανα?

Πήγαμε και σκαρφαλώσαμε σε κάτι βράχια,

-ξέρεις κάτι με πετυχαίνεις σε πολύ δύσκολη φάση

-δε σου ζήτησα εξηγήσεις νομίζω

-ήθελα να σου δείξω την αθήνα από ψηλά

-εγώ θέλω να την δω από κάτω και από μέσα (μαζί σου ήθελα να πω αλλά το κατάπια και έριξα τελεία).

Ξημερώνει, καφές σε πλαστικό,καληνύχτα,ταξί.

Πες μου ένα ψέμα,

ν' αποκοιμηθώ.

Μοναχά για σένα,

κάνω το χαζό.