Κατάρα

Πριν σε σκεφτώ νοιώθω αυτή την περίεργη σιωπή, αυτήν που συνωμοτικά αισθανόμαστε όταν κλείνουν με μία ομαδική ανάσα οι πόρτες, και ξεκινάει το βαγόνι στον ηλεκτρικό μετά από κάποιο σταθμό. Θυμάμαι που έπαιρνα το μαύρο από τη ρίζα των μαλλιών σου, έπαιρνα το κόκκινο από το σώμα σου και έγραφα συνθήματα στον τοίχο, ρεμαλάκι ψευτοεπαναστάτης, όλες μου οι γραμμές ξεφτίσαν και βρήκα να πιαστώ από τα κοκαλάκια που ασύμμετρα προβάλανε αντίσταση κάτω από το ζυγό της μέσης σου.

'Ηθελα να σε πάω σε εκείνα τα άγνωστα βουνά του Περού που δεν έχουν να πουν τίποτα κακό για μας. Σε εκείνο το χωριό που κρύφτηκαν όλοι οι μάγοι και οι παγανιστές για να γλυτώσουν από τους κατακτητές και χτίσανε τοίχος αδιαπέραστο από υπερφυσικές κατάρες, που μασούσαν τα φύλλα κόκας και τα έφτυναν στα μούτρα όποιου ήθελε να εξουσιάζεται ή να δηλώσει εξουσία.