Επιλεκτική μνήμη

Η μουσική τα φώτα το ποτό όλα ανακατεμένα, τα μάτια της περάσανε μία βόλτα από τα δικά μου.Μάλλον το φαντάστηκα, δεν έχω τον εαυτό μου ικανό να κερδίσει μία τέτοια ματιά.Για ακόμη μια φορά διαψεύδομαι, ναι εμένα κοιτούσε θα βαριόταν φαίνεται, ίσως και να έψαχνε την ίδια αυτοεπιβεβαίωση που ζήταγα και εγώ.

Ξύπνησα στο πίσω μέρος ενός παλιού λεωφορείου, μαζί μου δεν είχα πάρει τίποτα όσο και να έψαχνα γύρω μου δεν έβρισκα κανένα γνωστό.Κανονικά δε μου αρέσει να ταξιδεύω, είμαι συνήθως ο άνθρωπος που ψάχνει να βολευτεί στην δύναμη της συνήθειας, και όμως άφηνα πίσω μου χωράφια, δέντρα, σπίτια, όλα αυτά που πίσω από ένα τζάμι φαίνονται όμορφα.

Καθώς έφευγε μου άφησε σημάδι την πιο ζεστή ματιά της.Πάγωσα για μία ακόμη φορά, το έχω συνηθίσει πλέον δε μου κάνει εντύπωση.Άναψα ένα τσιγάρο...για μισό λεπτό από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου δεν κάπνιζα.Τις δύο τελευταίες ώρες έκανα τόσα τσιγάρα όσα δεν είχα κάνει ποτέ στη ζωή μου.Έπρεπε όμως κάτι να κάνω για να απασχολήσω το γαμημένο το μυαλό μου που είχε αποτυπώσει σαν χαρτί ποτισμένο με μελάνι την ματιά εκείνη που δεν έλεγε να φύγει λες και κάποιος πούστης σταμάτησε το χρόνο.

Προσπάθησα να γυρίσω πλευρό και να βολευτώ στο άβολο κάθισμα.Αφού δεν ήξερα που πάω, δεν ήξερα που είμαι ας κοιμόμουν τουλάχιστον.Που ξέρεις μπορεί να ξυπνούσα κάπου που θα καταλάβαινα τι γινόταν.Αυτή η περίεργη γκαντεμιά όταν θες να κοιμηθείς να μην μπορείς καθόλου ενώ όταν θες να κρατηθείς ξύπνιος να αποκοιμιέσαι όρθιος...Για ακόμη μια φορά τα ρίχνω στην τύχη μου, το μεγαλύτερο άλλοθι μου ως τώρα.

Το πήρα απόφαση θα ρισκάρω για πρώτη φορά και θα δοκιμάσω τα όριά μου.Πήγα στο μέρος που ήξερα πως συχνάζει.Ζήτησα από το γκαρσόνι ένα κρασί, κίνηση εντυπωσιασμού, μπράβο βλάκα.Την εντόπισα κάπου ανάμεσα σε κάτι αδιάφορους τύπους και μία δήθεν φίλη.Λέω να μιλήσω στην φίλη της όταν βρω ευκαιρία, μα τι λέω έχω τελειώσει εδώ και χρόνια το γυμνάσιο δεν είναι ώρα για παιχνιδάκια.

Το λεωφορείο σταμάτησε ήρεμα σε ένα μεγάλο σταθμό.Αφού κατέβηκαν όλοι αποφάσισα να ακολουθήσω και εγώ.Έψαξα για τις αποσκευές μου μα δε βρήκα τίποτα που να μου θυμίζει κάτι δικό μου.Το μόνο που βρήκα μετά από πολλές προσπάθειες ήταν ένα χαρτάκι στην πίσω τσέπη με ένα νούμερο γραμμένο πάνω.Σίγουρα δε το είχα γράψει εγώ.

Αφού βρήκα το κουράγιο καθώς το κρασί που άρχισε να τελειώνει με πίεζε να πάρω μία απόφαση, την είδα να πηγαίνει στο μπαρ.Πήγα προς το μέρος της και την ρώτησα αν θέλει να την κεράσω ένα ποτό αφού μου είπε “όχι ευχαριστώ” μάζεψα όσο κουράγιο είχα ακόμα και της ζήτησα να μου δώσει το τηλέφωνό της.

Στην άλλη τσέπη βρήκα κάτι ψιλά και αποφάσισα να αγοράσω μία τηλεκάρτα.Σχημάτισα με περιέργεια τον αριθμό και περίμενα στο ακουστικό μία απάντηση.Μία παγωμένη αντρική φωνή ακούστηκε.Μία φωνή που με έκανε να τα θυμηθώ όλα.